Διαβάστε τη συγκλονιστική μαρτυρία Εύζωνα, ο οποίος είχε υπηρεσία την ώρα των επεισοδίων. Τον έβριζαν χωρίς να ξέρει το γιατί...
Φύλαξε δυο “νούμερα”: 5-6 το απόγευμα και 11-12 το βράδυ. Όλο το στρατόπεδο ήταν επιφυλακή με τους πυροσβεστήρες ...παρά πόδα. Δεν μπόρεσε να βγάλει άχνα, ούτε να κουνηθεί.
Στην προεδρική φρουρά, τον πήραν λόγω ύψους και “παραστήματος”. Μέχρι πρότινος έκανε μεταπτυχιακό, ασχολιόταν με το μπάσκετ, έπαιζε κιθάρα και γνωρίζει τρεις γλώσσες.
Τον είπαν “γερμανοτσολιά”, τον χαρακτήρισαν “σύμβολο της εξουσίας” λες και ήθελε στα 24 του να βρίσκεται στην “προεδρική φρουρά” και να μένει ακούνητος και ευθυτενής καταμεσίς της Πλατείας Συντάγματος, αγνοώντας του τι γίνεται γύρω του.
Πώς να αγνοήσει, όμως, έναν... πόλεμο. Τις βρισιές των επαναστατημένων χουλιγκάνων-κουκουλοφόρων, που κατέλαβαν την Πλατεία Συντάγματος μετά την ογκώδη διαδήλωση και άρχισαν το γνωστό παιχνιδάκι με τα ΜΑΤ.
Πέτρες, καδρόνια και δακρυγόνα χόρευαν δίπλα του. Όταν έφυγε μαζί με τους άλλους για την σκοπιά, έκανε τον σταυρό του, γιατί η ατμόσφαιρα μύριζε μπαρούτι.
Είδε όλο τον χαμό μπροστά του, χωρίς να μπορέσει να αντιδράσει, παρά να περιμένει στωικά να περάσει αυτή η ρημάδα η ώρα και να επιστρέψει στο στρατόπεδο.
Βρισιές, φτυσιές, πέτρες και πολύ... κολύριο για να μη κλαίει από τα δακρυγόνα και τα χημικά.
Μέχρι τις 3 τα ξημερώματα όταν τον πήρε ο ύπνος, άκουγε κρότους.
Όλη η βραδιά θύμιζε εφιάλτη και προφανώς δεν είναι η πρώτη φορά που ένας “εύζωνας” περνάει τα πάνδεινα.
Η φωτογραφία με τον δακρυσμένο φρουρό (όχι της Βουλής αλλά του μνημείου του Αγνώστου Στρατιώτη) στην προηγούμενη ...παρέμβαση των κουκουλοφόρων (τον Οκτώβριο) είχε κάνει τον γύρο του κόσμου.
Πηγαίνοντας πίσω στο στρατόπεδο, δε μπορούσε να συνειδητοποιήσει αν όλα αυτά που είχε δει ήταν αλήθεια.
Αν αυτοί που τον έβριζαν, το έκαναν συνειδητά ή στο πρόσωπό του έβλεπαν τον ...μπάτσο που τους κυνηγάει (λέμε τώρα).
Μα αυτός δεν είναι μπάτσος, φαντάρος είναι. Δεν πληρώνεται για να φορέσει τη φουστανέλα και τα τσαρούχια, ούτε ήταν όνειρό του από μικρό παιδί.
Δεν κατάλαβε. Και ούτε θα καταλάβει. Σάμπως εμείς ... καταλαβαίνουμε; Απλά σε μας είπε τον πόνο του...
Τον είπαν “γερμανοτσολιά”, τον χαρακτήρισαν “σύμβολο της εξουσίας” λες και ήθελε στα 24 του να βρίσκεται στην “προεδρική φρουρά” και να μένει ακούνητος και ευθυτενής καταμεσίς της Πλατείας Συντάγματος, αγνοώντας του τι γίνεται γύρω του.
Πώς να αγνοήσει, όμως, έναν... πόλεμο. Τις βρισιές των επαναστατημένων χουλιγκάνων-κουκουλοφόρων, που κατέλαβαν την Πλατεία Συντάγματος μετά την ογκώδη διαδήλωση και άρχισαν το γνωστό παιχνιδάκι με τα ΜΑΤ.
Πέτρες, καδρόνια και δακρυγόνα χόρευαν δίπλα του. Όταν έφυγε μαζί με τους άλλους για την σκοπιά, έκανε τον σταυρό του, γιατί η ατμόσφαιρα μύριζε μπαρούτι.
Είδε όλο τον χαμό μπροστά του, χωρίς να μπορέσει να αντιδράσει, παρά να περιμένει στωικά να περάσει αυτή η ρημάδα η ώρα και να επιστρέψει στο στρατόπεδο.
Βρισιές, φτυσιές, πέτρες και πολύ... κολύριο για να μη κλαίει από τα δακρυγόνα και τα χημικά.
Μέχρι τις 3 τα ξημερώματα όταν τον πήρε ο ύπνος, άκουγε κρότους.
Όλη η βραδιά θύμιζε εφιάλτη και προφανώς δεν είναι η πρώτη φορά που ένας “εύζωνας” περνάει τα πάνδεινα.
Η φωτογραφία με τον δακρυσμένο φρουρό (όχι της Βουλής αλλά του μνημείου του Αγνώστου Στρατιώτη) στην προηγούμενη ...παρέμβαση των κουκουλοφόρων (τον Οκτώβριο) είχε κάνει τον γύρο του κόσμου.
Πηγαίνοντας πίσω στο στρατόπεδο, δε μπορούσε να συνειδητοποιήσει αν όλα αυτά που είχε δει ήταν αλήθεια.
Αν αυτοί που τον έβριζαν, το έκαναν συνειδητά ή στο πρόσωπό του έβλεπαν τον ...μπάτσο που τους κυνηγάει (λέμε τώρα).
Μα αυτός δεν είναι μπάτσος, φαντάρος είναι. Δεν πληρώνεται για να φορέσει τη φουστανέλα και τα τσαρούχια, ούτε ήταν όνειρό του από μικρό παιδί.
Δεν κατάλαβε. Και ούτε θα καταλάβει. Σάμπως εμείς ... καταλαβαίνουμε; Απλά σε μας είπε τον πόνο του...
