Το φαινόμενο απαντάται κυρίως στη Γερμανία και απασχολεί πολύ σοβαρά τις τοπικές κοινότητες των ομογενών, που σχεδιάζουν δράσεις για να αντιστρέψουν το κλίμα το οποίο επιδεινώνεται τους τελευταίους μήνες.
Παράλληλα, αλλά σε αντίθετη φορά με το φιλελληνικό ρεύμα, το συρτάκι στο Παρίσι και την καμπάνια «Είμαστε όλοι Ελληνες», ένα είδος ρατσισμού που μέχρι σήμερα εκφραζόταν από μεμονωμένες ακραίες ομάδες, διαχέεται πλέον σε ευρύτερα στρώματα, με αποτέλεσμα να αυξάνονται τα περιστατικά χλευασμού των Ελλήνων.
Ορισμένες φορές η παρουσία και μόνο των συμπατριωτών μας προκαλεί αθώα -πλην ενοχλητικά- πειράγματα από συναδέλφους στο γραφείο. Συχνά Ελληνες υποχρεώνονται σε απολογία για τις πράξεις των πολιτικών μας. Δεν λείπουν και τα περιστατικά «ωμής πρόκλησης», όπου σερβιτόροι διερωτώνται φωναχτά εάν έχουν να πληρώσουν οι ‘Ελληνες πελάτες τους. Και η λίστα δεν εξαντλείται εδώ…
«Αντιμετωπίζουμε πλέον προβλήματα στην καθημερινότητά μας, τα οποία έως τώρα δεν είχαμε. Πλέον μας βλέπουν διαφορετικά απ’ ό,τι στο παρελθόν. Ακούω, για παράδειγμα, ότι ιδιοκτήτες ακινήτων δεν ανανεώνουν τις συνεργασίες τους με ελληνικά μαγαζιά ή ότι πολλοί Γερμανοί αποφεύγουν τις ελληνικές επιχειρήσεις, π.χ. καταστήματα με ρούχα ή παπούτσια, ακόμα και εστιατόρια.
Ο χλευασμός είναι καθημερινός» λέει ο κ. Θανάσης Κρίκης από το Μόναχο, πρόεδρος της Ομοσπονδίας Γονέων στη Βαυαρία, στέλεχος αλλά και συνδικαλιστής σε μεγάλη βιομηχανία της περιοχής, όπου ανάμεσα σε 8.000 εργαζόμενους υπάρχουν και 500 Ελληνες. «Το πρωί πηγαίνω στο γραφείο και συνάδελφοι διαβάζουν την «Bild». Μια ημέρα είχε φωτογραφία από την Αθήνα όπου έκαιγαν τη γερμανική σημαία. «Δεν έχετε να φάτε, σας πληρώνουμε και μας λέτε «ναζί»… Είστε αχάριστοι» γύρισαν και μου είπαν.
Ακόμη και στο Λονδίνο όμως, όπου πολλοί ‘Ελληνες διακρίνονται τόσο στον επιχειρηματικό όσο και στον επιστημονικό στίβο, καταγράφονται τους τελευταίους μήνες ολοένα και περισσότερα περιστατικά ρατσιστικής αντιμετώπισης των συμπατριωτών μας.
Όπως διευκρινίζει βέβαια στο «Εθνος της Κυριακής» η 24χρονη Ειρήνη Παπαδάκη, η οποία σπουδάζει Νευροεπιστήμη τα τελευταία χρόνια στη Βρετανία, «είναι σπάνιο να ακούσεις κάτι κακό από τους νέους ή τους συμφοιτητές σου, οι οποίοι στην πλειονότητά τους σε αντιμετωπίζουν με συμπάθεια».
Ωστόσο, όπως επισημαίνει η νεαρή φοιτήτρια, το γενικότερο κλίμα αλληλεγγύης μέσα στο Πανεπιστήμιο δεν εμπόδισε έναν από τους καθηγητές της να την επιπλήξει προτάσσοντας την καταγωγή της ως κύρια αιτία για το αποτέλεσμα μιας εργασίας της. «Δεν κατάλαβα, βαριέσαι να δουλέψεις όπως και οι υπόλοιποι Ελληνες;», της είπε αφήνοντας άφωνους τόσο την ίδια όσο και τoυς συμφοιτητές της.
Η Ειρήνη τονίζει ότι παρά το γεγονός ότι ελάχιστοι είναι αυτοί που τελικά θα προβούν σε κάποιο ρατσιστικό σχόλιο και οι περισσότεροι περιορίζονται σε «αθώες πλάκες», η ίδια αισθάνεται πως βρίσκεται μονίμως σε άμυνα και ότι η πίεση για τους Ελληνες στο εξωτερικό έχει αυξηθεί. Γι’ αυτό και, επισημαίνει, νιώθει ότι πρέπει να καταβάλει μεγάλες προσπάθειες ώστε να είναι «άψογη σε όλα» για να μη δώσει καμία αφορμή.
Αλλά και στη Σουηδία, υπάρχει πλέον μια δαιμονοποίηση του Ελληνα ως του ανθρώπου που δεν πληρώνει φόρους, του διεφθαρμένου… «Προχθές μου τηλεφώνησε ένας μάγειρας που ήρθε πρόσφατα από την Ελλάδα και είπε ότι του δίνουν τα μισά χρήματα απ’ ό,τι δίνουν σε έναν Σουηδό» λέει η κ. Αλεξάνδρα Πασχαλίδου, δημοσιογράφος και συγγραφέας, που ζει μονίμως στη Στοκχόλμη.
Σε εκπομπή που έκανα στο ραδιόφωνο μεταξύ των θεμάτων μου ήταν και η κρίση στην Ελλάδα, όπου προσπαθούσα να παρουσιάσω και την άλλη άποψη. Τα e-mails που έλαβα ήταν απογοητευτικά, στο μοτίβο «καλά να πάθετε», δηλώνει η Αλεξάνδρα Πασχαλίδου.
πηγή
