Μέγα πολιτικό και ηθικό ζήτημα προκάλεσε το άρθρο του Νάσου Θεοδωρίδη μέλος της Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΣΥΡΙΖΑ στην εφημερίδα του κόμματος ΑΥΓΗ για το αλβανικό Έπος μία ημέρα πριν από το εορτασμό της 28ης Οκτωβρίου.
Σύμφωνα με το άρθρο το αλβανικό Έπος χαρακτηρίζεται ως μύθος ενώ όπως αναφέρει ο γνωστός για τις ανθελληνικές του θέσεις Νάσος Θεοδωρίδης πολλοί Έλληνες στρατιώτες λιποτάκτησαν και δεν ήταν το φρόνημα των Ελλήνων και η θέλησή τους που οδήγησε στη μεγάλη νίκη, αλλά το ότι οι Ιταλοί ήταν ανέτοιμοι και η μορφολογία του εδάφους ευνοϊκή.
Σύμφωνα με το άρθρο το αλβανικό Έπος χαρακτηρίζεται ως μύθος ενώ όπως αναφέρει ο γνωστός για τις ανθελληνικές του θέσεις Νάσος Θεοδωρίδης πολλοί Έλληνες στρατιώτες λιποτάκτησαν και δεν ήταν το φρόνημα των Ελλήνων και η θέλησή τους που οδήγησε στη μεγάλη νίκη, αλλά το ότι οι Ιταλοί ήταν ανέτοιμοι και η μορφολογία του εδάφους ευνοϊκή.
Το δημοσίευμα του στελέχους του ΣΥΡΙΖΑ προκάλεσε την ανακοίνωση της ΝΔ (http://www.nd.gr/web//guest/press/-/journal_content/56_INSTANCE_c6UH/120...) η οποία ερωτά ευθέως τον πρόεδρο του κόμματος Α. Τσίπρα εάν συμφωνεί ή όχι με όσα δημοσιεύτηκαν στην εφημερίδα του κόμματος «ΑΥΓΗ» και αν συμφωνεί με την αντικατάσταση των «ψευδών» ιστορικών στοιχείων όπως αναφέρει ο Νάσος Θεοδωρίδης, στα σχολικά βιβλία.
Το συγκεκριμένο στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ είχε προκαλέσει την ελληνική κοινή γνώμη πρόσφατα όταν σε συνέντευξη του στην τηλεόραση της ΠΓΔΜ είχε δηλώσει ότι συμφωνεί μάλιστα απόλυτα με το δίκαιο των ''Μακεδόνων'' και ότι η προσωπική του γνώμη είναι ότι "μπορούν να αυτοπροσδιορίζονται όπως θέλουν".
Επιπλέον το στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ είχε δηλώσει ότι το κόμμα του υποστηρίζει την ''μακεδονική μειονότητα'' και έχει ήδη καταθέσει ερώτηση στη Βουλή για την επιστροφή τους στην Ελλάδα και σημειώνει πως ''όταν ο Τσίπρας γίνει πρωθυπουργός θα αλλάξει η ατμόσφαιρα και θα βρεθεί λύση μακρυά απο Εθνικισμούς''...
Αυτό όμως δεν ήταν το μοναδικό κατόρθωμα του στελέχους του ΣΥΡΙΖΑ, τον Μάιο του 2011 είχε γράψει πάλι στην εφημερίδα του κόμματος ΑΥΓΗ ένα κατάπτυστο άρθρο για την γενοκτονία των Ποντίων με τίτλο, «Μια ψύχραιμη προσέγγιση του ιστορικού ζητήματος περί Ποντίων» (http://www.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=617492) στο οποίο ούτε λίγο ούτε πολύ εξομοίωνε τους 353.000 σφαγμένους Ποντίους με τους σφαγείς τους.
Το απαράδεκτο αυτό άρθρο έλαβε την κατάλληλη απάντηση από ένα άλλο στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ τον Γιάννη Χατζηαντωνίου ο οποίος όπως χαρακτηριστικά σημείωνε με αφορμή το άρθρο του Νάσου Θεοδωρίδη «Η ελληνική κοινωνία χρειάζεται νέο πολιτικό υποκείμενο. Ένα νέο, πατριωτικό, δημοκρατικό και ριζοσπαστικό κόμμα της Αριστεράς, ηγεσία των εθνικών και κοινωνικών αγώνων του λαού. Απόψεις όπως αυτή του Ν.Θ., σεβαστές ως ιδιαιτερότητα, είναι απόψεις που δεν μπορούν να είναι απόψεις ενός κόμματος που διεκδικεί να καθορίζει τη μοίρα του λαού και το μέλλον της χώρας».
Το ερώτημα που προκύπτει από αυτό το νέο κατόρθωμα του Νάσου Θεοδωρίδη είναι αν υπάρχουν στον ΣΥΡΙΖΑ άνθρωποι σαν το Γιάννη Χατζηαντωνίου για να οδηγήσουν το κόμμα αυτό στην πορεία που το εν λόγω στέλεχος του κόμματος οραματίζεται ή αν άνθρωποι σαν τον Νάσο Θεοδωρίδη θα κυριαρχήσουν στον ΣΥΡΙΖΑ και θα τον απομακρύνουν από τον ελληνικό λαό.
Το άρθρο της Αυγής
Ολόκληρο το άρθρο έχει ως εξής:
69 χρόνια μετά την τραγωδία του θανάτου και της αναπηρίας δεκάδων χιλιάδων φαντάρων, έχει έρθει η ώρα για μια ψύχραιμη ιστορική αποτίμηση που να απαντάει στο ερώτημα αν τελικά βγήκε κερδισμένη η ελληνική κοινωνία από μια εξ αντικειμένου σύμπλευση με το φασιστικό καθεστώς Μεταξά στην οποία οδηγήθηκε από τον εθνικιστικό παροξυσμό της εποχής, προκειμένου να αποτραπεί η απλή διέλευση ενός άλλου φασιστικού στρατού, με μόνο επιχείρημα ότι ο δεύτερος στρατός ήταν «ξένος» (αλλά εξίσου φασιστικός). Υποστηρίζω ότι η εμπλοκή της Ελλάδας σε αυτό το σφαγείο θα έπρεπε να είχε αποφευχθεί. Η 28η Οκτωβρίου δεν σήμαινε ούτε την «ενότητα» ούτε «το μεγαλείο του έθνους», αλλά την είσοδο της Ελλάδας σε ένα παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό πόλεμο.
Η άγρια σύγκρουση που ξετυλίχτηκε πάνω στα βουνά της Ηπείρου και της Αλβανίας έδειξε ανάγλυφα την ταξική της φύση. Στις πρώτες γραμμές φτωχοί άνθρωποι, πέθαιναν από τη γάγγραινα, έλιωναν από την ψείρα, περίμεναν απελπισμένα τροφή. Πιο πίσω οι αξιωματικοί με τις ορντινάντσες τους έδιναν τις διαταγές. Και ακόμα πιο πίσω, στα πολυτελή ξενοδοχεία της Αθήνας, ο αρχιστράτηγος Παπάγος και το επιτελείο της «Αυτού Μεγαλειότητας» Υπάρχουν πολλοί μύθοι για τον ελληνοϊταλικό πόλεμο.
Ο πρώτος είναι ότι οι φαντάροι μας με εφ' όπλου λόγχη στείλανε τους δειλούς εχθρούς στα βάθη της Αλβανίας.
Η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική.
Ο ελληνικός στρατός ήταν προετοιμασμένος γι' αυτή τη σύγκρουση. Ήδη από την άνοιξη 1939 το Γενικό Επιτελείο Στρατού είχε καταστρώσει ανάλογα σχέδια. Και από τον Ιούνη 1940 ο ελληνικός στρατός βρισκόταν ουσιαστικά σε κατάσταση «μυστικής επιστράτευσης». Στα σχολικά βιβλία και στα πατριωτικά αφιερώματα η «θέληση» και το «φρόνημα» ήταν ο αποφασιστικός παράγοντας για το «έπος της Αλβανίας». Η αλήθεια είναι ότι ήταν η μορφολογία του εδάφους, το βεβιασμένο της ιταλικής επίθεσης -με όλες τις δυσκολίες ανεφοδιασμού από τα ακατάλληλα λιμάνια της Αλβανίας- και μια πολύ ισχυρή ελληνική στρατιωτική μηχανή.
Επίσης αποκρύπτεται ότι υπήρχαν πολλοί που αρνούνταν να υποταχτούν σε αυτήν τη χαρούμενη εικόνα της "εθνικής πανστρατιάς".
Δεν είναι τυχαίο ότι ο Θ. Χατζής, μετέπειτα γραμματέας του ΕΑΜ αναφέρει στις αναμνήσεις του ότι στις αρχές Νοέμβρη εκτελέστηκαν επί λιποταξία τέσσερις φαντάροι του συντάγματος του, επειδή είχαν λείψει μόνο μια μέρα και ξαναγύρισαν: «Απογοήτευση και πένθος έπεσε στο Σύνταγμα. Στην πορεία μάθαμε πως και σε άλλα Συντάγματα έγιναν παρόμοιες δίκες για μικρές πειθαρχικές παραβάσεις και επακολούθησαν διαδοχικές εκτελέσεις, κατά περίεργη 'συγκυρία' μόνο Μακεδόνων που μιλούσαν τη σλαβική γλώσσα και όλοι τους σχεδόν ήταν χαρακτηρισμένοι 'βουλγαροκομμουνιστές'".
Ήταν και κάτι άλλο που ερέθιζε τους φαντάρους. Οι καλαμαράδες της Αθήνας παρουσίαζαν τον πόλεμο σαν τρικούβερτο γλέντι με χαρές και τραγούδια για τους Έλληνες φαντάρους. Κρύβανε την πραγματικότητα. Συνήθως στα αφιερώματα για την 28η Οκτωβρίου, βλέπουμε επίκαιρα της εποχής με τα πλήθη ενθουσιασμένα να χαιρετάνε εκείνους που φεύγουν για το μέτωπο. Πράγματι, κάθε φορά που αρχίζει ένας τέτοιος πόλεμος, η πλειοψηφία παρασύρεται από ένα κύμα εθνικισμού και πολεμόχαρων αισθημάτων. Όμως, καθώς περνούν οι μέρες, φανερώνεται όχι μόνο η φρίκη του πολέμου αλλά και ποιος την πληρώνει, οπότε οι διαθέσεις αλλάζουν.
Ο Δ. Λουκάτος καταγράφει αυτή την αλλαγή στο ημερολόγιο που κρατούσε και έχει δημοσιευτεί με τίτλο «Οπλίτης στο Αλβανικό Μέτωπο Ημερολογιακές Σημειώσεις 1940-'41»: «Ένα περίεργο πράγμα. Κανείς απ΄ όλους τους 'Εμπέδους' δεν θέλει να φύγει για το Μέτωπο.
Όλοι θα 'τανε ευτυχείς αν τους κρατούσανε εδώ. Πού είναι λοιπόν τα φανταχτερά λόγια 'οι φαντάροι μας αδημονούν να μεταβούν εις την πρώτην γραμμήν;».
ΠΗΓΗ
